Verbum

Анта́рктыка

(гр. antarktikos = які знаходзіцца насупраць поўначы)

паўднёвая палярная вобласць зямнога шара.

антаркты́чны

(гр. antarktikos = які знаходзшца насупраць поўначы)

які мае дачыненне да Антарктыкі.

антасфе́ра

(ад гр. anthos = кветка + сфера)

сфера ўплыву пахучых залоз асобнай кветкі на дзейнасць насякомых — апыляльнікаў раслін (спажыўцоў яе нектару і пылку).

антафеі́н

(ад гр. anthos = колер + faios = цёмны)

цёмна-буры пігмент у клетачным соку некаторых раслін, напр. у пялёстках бабоў.

антафілі́т

(ад гр. anthos = колер + phyllon = ліст)

мінерал з групы рамбічных амфіболаў шэрага, зялёнага або карычневага колеру; багатая жалезам валакністая разнавіднасць выкарыстоўваецца як гатунак азбесту.

антахло́р

(ад гр. anthos = кветка + chloros = жаўтаваты)

жоўты пігмент у клетачным соку некаторых раслін, гал.ч. у пялёстках кветак, часам сцёблах і лістах.

антацы́дны

(ад анты- + лац. acidus = кіслы)

які мае адносіны да лекавых рэчываў, што нейтралізуюць саляную кіслату страўнікавага соку.

антацыя́н

(ад гр. anthos = кветка + kyanos = сіні)

сіні, чырвоны або фіялетавы пігмент у клетачным соку многіх раслін, напр. у пялёстках многіх кветак.

антацэ́рас

(н.-лац. anthoceros)

мох сям. антацэротавых, які трапляецца на аблогах, каля дарог, канаў, па берагах рэк.

антацэратапсі́ды

(н.-лац. anthocerotopsida)

клас мохападобных; пашыраны пераважна ў тропіках і субтропіках; на Беларусі прадстаўлены родамі антацэрас і феацэрас; піянеры вільготных аголеных глеб.