Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцшэ- 
агдеёжікостуфхцчшэ

антаганісты́чны

(ад антаганіст)

поўны антаганізму, непрымірымы, варожы.

антагене́з

(ад гр. on, ontos = быццё + -генез)

індывідуальнае развіццё жывёльнага або расліннага арганізма з моманту зараджэння да смерці.

антагене́тыка

(ад гр. on, ontos = быццё + генетыка)

раздзел генетыкі, які вывучае генетычныя асновы індывідуальнага развіцця арганізма.

антало́гія​1

(гр. anthologia = літар. букет кветак)

зборнік выбраных твораў розных аўтараў.

антало́гія​2

(ад гр. on, ontos = быццё + -логія)

раздзел філасофіі, які вывучае тэорыю быцця, характар і структуру рэчаіснасці або агульную тэорыю прадметаў.

антанамазі́я

(гр. antonomasia)

від метаніміі, замена агульнага слова ўласным іменем і наадварот (напр. «заіл» замест «злосны крытык»).

антанімі́я

(ад анты- + гр. onyma = імя)

лінгв. тып семантычных адносін лексічных адзінак, якія маюць процілеглае значэнне (антонімаў).

антано́мус

(н.-лац. anthonomus)

жук сям. даўганосікаў, які развіваецца на дрэвавых, кустовых і травяністых раслінах.

Анта́нта

(фр. entante = літар. згода)

блок Вялікабрытаніі, Францыі, Расіі, які склаўся ў 1904—1907 гг. у процівагу Германіі і яе саюзнікам, а ў ходзе першай сусветнай вайны папоўніўся ЗША і Японіяй; распаўся ў пач. 20-х гадоў.

антарктаза́ўр

(ад Антарктыка + -заўр)

самы буйны дыназаўр мелавога перыяду з групы заўраподаў, рэшткі яго знойдзены адносна блізка ад Антарктыкі, у Аргенціне.