Verbum

ано́на​¹

(лац. annona, ад annus = год)

гадавы запас хлеба, неабходны для забеспячэння старажытнарымскага горада, а таксама павіннасць насельніцтва забяспечваць прадуктамі і фуражом старажытнарымскую армію.

ано́на​²

(н.-лац. annona)

дрэвавая або кустовая расліна сям. анонавых, пашыраная ў тропіках і субтропіках Амерыкі і Афрыкі; многія віды разводзяцца як пладовыя.

ано́нс

(фр. annonce)

папярэдняя аб’ява, паведамленне аб чым.-н. (напр. што павінны адбыцца гастролі, канцэрт, спектакль).

ано́фелес

(гр. anopheles = шкодны)

малярыйны камар.

анса́мбль

(фр. ensamble = сукупнасць)

1) стройнае спалучэнне частак у адно цэлае (напр. архітэктурны а.);

2) мастацкая зладжанасць у выкананні (драматычным, музычным, харэаграфічным);

3) група выканаўцаў, якая выступае як адзіны мастацкі калектыў (напр. а. песні і танца);

4) музычны твор для некалькіх музыкантаў ці спевакоў.

анта́ба

(ням. Handhabe = ручка)

металічнае кольца, якое прымацоўвалася даўней да варот сядзіб, дзвярэй дамоў, дзверцаў у шафах, куфраў і служыла ручкай; у наш час выкарыстоўваецца пераважна для аздаблення прадметаў хатняга ўжытку.

антабіяло́гія

(ад гр. on, ontos = быццё + біялогія)

раздзел біялогіі, які вывучае ўзроставыя асаблівасці арганізма; біялогія развіцця.

антаблеме́нт

(фр. entablement)

верхняя гарызантальная частка будынка, якая апіраецца на калоны і складаецца з карніза, фрыза і архітрава.

антагані́зм

(гр. antagonisma = спрэчка, барацьба)

непрымірымая супярэчнасць, варожасць.

антагані́ст

(гр. antagonistes)

1) непрымірымы праціўнік;

2) мышца, якая дзейнічае ў процілеглым напрамку адносна другой мышцы (параўн. сінергіст);

3) біял. мікраарганізм, які тармозіць жыццядзейнасць іншых мікраарганізмаў.