Verbum

алюмато́л

[ад алюм(іній) + тол]

водаўстойлівае выбуховае рэчыва, грануляваная сумесь літага трацілу з парашком алюмінію.

алюмафасфа́ты

[ад алюм(іній) + фасфаты]

горныя пароды, у складзе якіх пераважаюць алюмафасфатныя (аўгеліт, баранеіт, вавеліт, крандаліт і інш.) і фасфатныя мінералы.

алюме́ль

[ад алюм(іній) + (нік)ель]

сплаў алюмінію, нікелю, крэмнію, марганцу і кобальту; выкарыстоўваецца ў піраметрыі.

алюміна́ты

(ад алюміній)

солі алюмініевых кіслот, напр. а. кальцыю, натрыю.

алюмінатэрмі́я

(ад алюміній + -тэрмія)

спосаб здабывання металаў шляхам узнаўлення іх вокіслаў алюмініем.

алюмі́ній

(н.-лац. Aluminium, ад лац. alurnen = галун)

хімічны элемент, лёгкі коўкі метал серабрыста-белага колеру.

алю́р

(фр. allure)

віды руху каня (хада, рысь, інахадзь, галоп, скачок).

алярыёз

(ад алярыя)

глісная хвароба сабак, ваўкоў, лісоў і іншых сабачых, якая выклікаецца алярыяй.

аля́рыя

(н.-лац. alaria)

гельмінт класа смактуноў; паразітуе ў кішэчніку лісоў, сабак, ваўкоў, пясцоў, янотападобных сабак.

аляскі́т

(ад н.-лац. Alaska = Аляска)

горная парода, граніт, які змяшчае менш за 5% каляровых мінералаў.