Verbum

эргаты́зм

(ад фр. ergot = спарыш)

атручванне жывёлы і чалавека зернем злакаў, мукой, зерневымі адходамі, пашкоджанымі спарыннёй.

эргаты́н

(ад фр. ergot = спарыш)

лекавы прэпарат, ачышчаны рэдкі экстракт злакаў, які з’яўляецца адным з кроваспыняльных сродкаў.

эргаты́ў

(ад гр. ergates = дзеючая асоба)

лінгв. склон дзеючай асобы ў мовах (тыпу грузінскай), якія адрозніваюць склон дзеяча (суб’екта пераходнага дзеяслова) і недзеяча (аб’екта пераходнага дзеяслова і суб’екта непераходнага).

эргаты́ўны

(ад эргатыў)

э-ая канструкцыя — сінтаксічная канструкцыя сказа з пераходным дзеясловам, калі назоўнік, што абазначае рэальную дзеючую асобу (агенс), стаіць у эргатыве, а аб’ект — у абсалютным склоне.

эрго́граф

(ад гр. ergon = праца, работа + -граф)

прыбор для графічнага запісу ступені фізічнай працаздольнасці чалавека.

эрго́метр

(ад гр. ergon = праца, работа + -метр)

прыбор для выканання механічнай работы пры даследаванні працаздольнасці і функцыянальных змен, якія адбываюцца ў арганізме чалавека ў працэсе працы.

эрдэльтэр’е́р

(англ. Airedale terrier)

парода службовых сабак з групы тэр’ераў, выведзеная ў Англіі.

эрза́ц

(ням. Ersatz = замена)

непаўнацэнны заменнік чаго-н., сурагат.

э́ркер

(ням. Erker)

архіт. паўкруглы, трохвугольны або мнагагранны зашклёны выступ у сцяне будынка.

эрл

(англ. earl)

прадстаўнік родавай знаці ў Англіі перыяду ранняга сярэдневякоўя.