Verbum

пірамеі́н

[ад пірам(ідон) + (каф)еін]

лекавы прэпарат, які знімае боль і зніжае тэмпературу ў хворага.

піраметалу́ргія

(ад піра- + металургія)

галіна металургіі, звязаная з атрыманнем і ачышчэннем металаў і металічных сплаваў пры высокіх тэмпературах.

піраме́трыя

(ад піра- + -метрыя)

сукупнасць спосабаў вымярэння высокіх тэмператур пры дапамозе пірометраў.

пірамі́да

(гр. pyramis, -idos, з егіп.)

1) мнагаграннік, асновай якога з’яўляецца многавугольнік, а астатнімі гранямі — трохвугольнікі з агульнай вяршыняй;

2) грабніца фараонаў у Стараж. Егіпце ў выглядзе каменнага збудавання з чатырохвугольнай асновай і злучанымі ўверсе бакавымі гранямі;

3) акрабатычная фігура ў форме піраміды з групы людзей;

4) куча прадметаў, якая мае шырокую аснову і звужаецца ўверсе;

5) станок для захоўвання вінтовак, а таксама вінтоўкі, састаўленыя ў кучку, завужаную ўверсе.

піраміда́льны

(с.-лац. pyramidalis, ад гр. pyramis, -idos = піраміда)

які мае форму піраміды (напр. п-ая таполя).

пірамідо́н

(ад гр. pyr = агонь + аміды)

тое, што і амідапірын.

пірана́фт

(ад піра- + нафта)

газ для асвятлення памяшканняў, які здабываюць з нафты.

піране́ма

(н.-лац. pyronema)

сумчаты грыб сям. піранемавых, які расце на месцах пажарышчаў, вогнішчаў.

пірано́граф

(ад піра- + гр. ana = уверх + -граф)

прыбор для рэгістрацыі сонечнай радыяцыі.

пірано́метр

(ад піра- + гр. ana = уверх + -метр)

прыбор для вымярэння інтэнсіўнасці сонечнай радыяцыі (гл. таксама піргеліёметр).