Verbum

пізалі́ты

(ад гр. pisos = гарох + -літ)

скапленні слаба сцэментаваных вапняковых аалітаў памерам больш за 2 мм у папярочніку.

пізау́ра

(н.-лац. pisaura)

павук сям. пізауравых; жыве на ўзлесках, палянках.

пік

(фр. pic)

1) вострая вяршыня гары;

2) кароткатэрміновы рэзкі пад’ём у развіцці чаго-н. (напр. п. атмасфернага ціску);

гадзіна п. — час найбольшага напружання ў рабоце транспарту.

пі́ка

(фр. pique)

зброя ў выглядзе доўгага дрэўка з вострым металічным наканечнікам.

пікадо́р

(ісп. picador, ад picar = калоць)

коннік, удзельнік бою быкоў у Іспаніі, які ўколамі пікі прыводзіць у шаленства быкоў.

пі́кала

(іт. piccolo = літар. маленькі)

назва самага маленькага і самага высокага па гучанню музычнага інструмента (напр. маленькая флейта, маленькая домра і г.д.).

піка́нтны

(фр. piquant = калючы)

1) востры на смак (напр. п. соус);

2) перан. які выклікае востры інтарэс, цікавасць (напр. п. выпадак);

3) перан. прываблівы, спакуслівы (напр. п-ая знешнасць).

піка́п

(англ. pick-up, ад pick up = паднімаць)

1) невялікі аўтамабіль, звычайна з адкрытым кузавам і з адкіднымі сядзеннямі каля бартоў;

2) прыстасаванне ў камбайне для падбірання скошаных сцёблаў і транспартавання іх у малацільны апарат.

піката́ж

(фр. picotage)

убіванне паміж цюбінгамі драўляных кліноў, каб крапленне шахты было цалкам воданепранікальным.

піке́​¹

(фр. piquē)

амаль вертыкальнае зніжэнне самалёта на вялікай хуткасці; пікіраванне.