Verbum

-лагізм

(гр. logismos = разважанне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «слова», «словазлучэнне».

лагі́ніян

(н.-лац. lagynion)

аднаклетачная залацістая водарасць сям. лагініевых, якая пасяляецца ў прэсных вадаёмах на трыбанеме, эдагоніуме, мікраспоры, бульбахетэ.

лагі́ст

(гр. logistes)

1) прадстаўнік лагістыкі 2;

2) службовая асоба ў Стараж. Афінах, якая кантралявала дзейнасць архонтаў.

лагі́стыка

(гр. logistike = майстэрства лічэння)

1) матэматычная логіка;

2) адзін з кірункаў філасофіі і матэматыкі, які імкнецца атаясаміць матэматыку з логікай, надаючы логіцы чыста сімвалічнае значэнне (параўн. інтуіцыянізм).

лагіцы́зм

(ад логіка)

кірунак у філасофска-лагічным абгрунтаванні матэматыкі, што спрабуе цалкам звесці яе да логікі.

лагі́чны

(гр. logikos)

1) заснаваны на законах логікі, выяўлены з яе дапамогай (напр. л. метад, л. вывад);

2) абумоўлены ўнутранай заканамернасцю чаго-н., непазбежны, неабходны (напр. л-ае развіццё падзей, л. вынік).

лаглі́нь

(гал. loglijn)

тонкі карабельны трос (лінь), які злучае паплавок простага лага​¹ 1 са шпулькай.

лаго́метр

(ад гр. logos = слова, адносіны + -метр)

механізм для вымярэння адносін велічынь двух электрычных токаў; выкарыстоўваецца ў омметрах, мегомметрах, фазометрах і інш.

ла́гтынг

(нарв. lagting)

верхняя палата нарвежскага парламента (стортынга); параўн. одэльстынг.

лагу́на

(іт. laguna)

1) неглыбокі заліў, аддзелены ад мора наноснай палосай сушы (бар​⁴) або злучаны з ім вузкім залівам;

2) участак мора паміж берагам мацерыка ці вострава і каралавымі рыфамі, а таксама ўнутраны вадаём атола.