Verbum

а́тамны

(ад атам)

1) які мае адносіны да атама;

2) які адносіцца да выкарыстання атамнай энергіі.

атана́льнасць

(ад а- + танальнасць)

адсутнасць у музыцы ладавай асновы з яе найбольш важнай якасцю — прыцягненнем гукаў да ладавага цэнтра.

атана́льны

(ад а- + танальны)

які мае адносіны да атанальнасці.

атані́чны​¹

(ад а- + танічны)

1) муз. бязгучны;

2) лінгв. які не мае ўласнага акцэнту.

атані́чны​²

(гр. atonikos)

які мае адносіны да атаніі.

атані́я

(гр. atonia = расслабленасць, вяласць)

аслабленне пругкасці і эластычнасці тканак арганізма, вяласць мускулаў.

ата́ра

(цюрк. otar = паша; гурт авечак)

вялікі гурт авечак; чарада.

атара́ксія

(гр. ataraksia)

стан душэўнага спакою, да якога, на думку некаторых старажытнагрэчаскіх філосафаў, павінен імкнуцца мудрэц.

атара́ктыкі

(ад гр. ataraktos = спакойны)

заспакаяльныя лекавыя сродкі (напр. эленіум).

атарне́й

(англ. attorney)

павераны або прадстаўнік іншай асобы ў судзе англамоўных краін.