Verbum

антахло́р

(ад гр. anthos = кветка + chloros = жаўтаваты)

жоўты пігмент у клетачным соку некаторых раслін, гал.ч. у пялёстках кветак, часам сцёблах і лістах.

антацы́дны

(ад анты- + лац. acidus = кіслы)

які мае адносіны да лекавых рэчываў, што нейтралізуюць саляную кіслату страўнікавага соку.

антацыя́н

(ад гр. anthos = кветка + kyanos = сіні)

сіні, чырвоны або фіялетавы пігмент у клетачным соку многіх раслін, напр. у пялёстках многіх кветак.

антацэ́рас

(н.-лац. anthoceros)

мох сям. антацэротавых, які трапляецца на аблогах, каля дарог, канаў, па берагах рэк.

антацэратапсі́ды

(н.-лац. anthocerotopsida)

клас мохападобных; пашыраны пераважна ў тропіках і субтропіках; на Беларусі прадстаўлены родамі антацэрас і феацэрас; піянеры вільготных аголеных глеб.

антгельмі́нтыкі

[ад ант(ы) + гельмінты]

рэчывы, якімі выганяюць або знішчаюць гельмінтаў як у арганізме чалавека, жывёл, раслін, так і ў знешнім асяроддзі.

анто́німы

(ад анты- + гр. onyma = імя)

лінгв. словы з процілеглым значэннем (напр. дабро — зло, вялікі — малы).

антракно́зы

(ад гр. anthraks = вугаль + -ноз)

хваробы раслін, якія выклікаюцца паразітычнымі грыбамі.

антрако́бія

(н.-лац. anthracobia)

сумчаты грыб сям. піранемавых, які расце на глебе, звычайна на месцы былых вогнішчаў.

антрако́з

(гр. anthraks, -akos = вугаль)

прафесійнае захворванне лёгкіх (гл. пнеўмаканіёзы), якое развіваецца ў выніку працяглага ўдыхання вугальнага пылу.