Verbum

анкалі́ты

(ад гр. onkos = уздутасць, нарасць + -літ)

вапняковыя і даламітавыя ўтварэнні ў горных пародах, якія паходзяць з пасяленняў выкапнёвых ніжэйшых водарасцяў.

анкало́гія

(ад гр. onkos = уздутасць + -логія)

раздзел медыцыны, які вывучае пухліны і распрацоўвае метады іх лячэння.

анкаты́чны

(гр. onkoteros)

напружаны, павялічаны;

а. ціск — частка асматычнага ціску раствору, выкліканая калоідамі, што змяшчаюцца ў гэтым растворы.

а́нкер

(ням. Anker, ад лац. ancora = якар)

1) дэталь гадзіннікавага механізма, якая звязвае хадавое кольца з маятнікам і забяспечвае раўнамернасць ходу гадзінніка;

2) металічная дэталь, якая служыць для мацавання састаўных частак збудаванняў, машын.

анкеро́к

(гал. anker)

драўляная бочачка для зберажэння на судне пітной вады.

анкеры́т

(ад ням. M. Anker = прозвішча аўстр. мінералога 19 ст.)

мінерал класа карбанатаў, разнавіднасць даламіту белага або шэрага колеру са шкляным бляскам.

анке́та

(фр. enquête)

апытальны ліст для атрымання якіх-н. звестак аб тым, хто яго запаўняе, або адказаў на пытанні, складзеныя па пэўнай праграме.

анкілаза́ўры

(ад гр. ankylos = сагнуты + -заўр)

буйныя раслінаедныя чацвераногія дыназаўры мелавога перыяду (гл. мезазой) з целам, пакрытым панцырам з касцявых пласцінак.

анкіластаматыдо́з

(ад анкіластаматыды)

хвароба чалавека і некаторых жывёл, якая выклікаецца анкіластаматыдамі.

анкіластаматы́ды

(н.-лац. ankylostomatidae, ад гр. ankylos = сагнуты + stoma, -atos = рот)

сямейства гельмінтаў класа нематодаў, паразітуюць у кішэчніку чалавека і некаторых жывёл.