Verbum

альтэ́я

(н.-лац. althaea, ад гр. althaia)

травяністая расліна сям. мальвавых з бледна-ружовымі або чырвонымі кветкамі, пашыраная ў Міжземнамор’і, Сярэд. Азіі, на Каўказе; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

а́льфа

(гр. alpha)

1) назва першай літары грэчаскага алфавіта;

а. і амега — пачатак і канец, аснова ўсяго;

2) абазначэнне стану рэчыва пры высокай тэмпературы або пры радыеактыўным распадзе.

альфактаме́трыя

(ад лац. olfactus = нюх + -метрыя)

метад вымярэння вастрыні нюху.

альфаме́тр

(ад альфа + -метр)

прыбор для вызначэння лішку паветра ў гаручай сумесі, якая паступае ў рухавік унутранага згарання.

альфатро́н

(ад альфа + -трон)

прыбор для вызначэння ціску газу па яго электраправоднасці.

альфаты́п

(ад альфа + -тып)

электронная фотанаборная машына, пры дапамозе якой атрымліваюць фотанабор на плёнцы або фотапаперы.

а́льфа-радыеакты́ўнасць

(ад альфа + радыеактыўнасць)

радыеактыўнасць, пры якой адбываецца выдзяленне альфа-часціц; радыераспад.

а́льфа-спектраскапі́я

(ад альфа + спектраскапія)

раздзел ядзернай спектраскапіі.

а́льфа-спектро́метр

(ад альфа + спектрометр)

прыбор для вымярэння энергіі (энергетычнага спектра) альфа-часціц, якія выпраменьваюцца радыеактыўнымі ядрамі.

а́льфа-тэрапі́я

(ад альфа + тэрапія)

лячэбнае прымяненне альфа-часціц (радонавыя ванны, радыеактыўныя павязкі і інш.).