Verbum

гемерафі́лы

(ад гр. hemera = дзень + -філ)

віды жывёл і раслін, якія жывуць пераважна ў згуртаваннях культурных раслін (аграбіяцэнозах).

гемерафо́бы

(ад гр. hemera = дзень + -фоб)

віды жывёл і раслін, якія пазбягаюць згуртаванняў культурных раслін.

гемі-

(гр. hemi- = паў-)

прэфікс, які азначае «напалавіну, напалову».

геміанапсі́я

(ад гемі- + гр. an = без + opsis = зрок)

выпадзенне ў кожным воку палавіны поля зроку, што назіраецца пры арганічных захворваннях нервовай сістэмы, кровазліцці ў мозг, траўмах і інш.

геміанестэзі́я

(ад гемі- + анестэзія)

страта адчувальнасці на адной палавіне цела, якая з’яўляецца ў выніку парушэння праводнасці адчувальных нерваў.

геміапі́я

(ад гемі- + гр. ops = вока)

захаванне палавіны зроку ў воку пры геміанапсіі.

геміартро́з

(ад гемі- + гр. arthron = сустаў)

пераходнае ад неперарыўнага да перарыўнага сустава злучэнне касцей (напр. лоннае злучэнне).

геміаскаміцэ́ты

(н.-лац. hemiascomycetidae)

падклас аскаміцэтаў, для якога характэрна фарміраванне аскаў непасрэдна на міцэліі, пашыраны па ўсім зямным шары; пераважна сапратрофы, некаторыя — паразіты раслін, жывёл і чалавека; галасумчатыя грыбы.

геміатрафі́я

(ад гемі- + атрафія)

атрафія палавіны органа або цела пры некаторых захворваннях (напр. г. твару).

гемігіле́я

(ад гемі- + гр. hyle = лес)

вільготны вечназялёны або змешаны лес на чырвона-бурых, жаўтазёмных і чырваназёмных глебах у субтрапічных і часткова ў трапічных і ўмераных зонах.