Verbum

алько́ў

(фр. alcôve, ад ар. alkubba)

ніша ў сцяне пакоя для ложка ці спальнае памяшканне без вокнаў.

алькупры́нт

(ад фр. alcôve = паглыбленне + англ. print = друк)

электралітычны спосаб прыгатавання форм афсетнага друку, які вызначаецца высокай трываласцю.

альм

(ням. Alm)

вапнавы азёрны туф з арганічным рэчывам, які пашыраны ў антрапагенавых адкладах Беларусі; выкарыстоўваецца яе мясцовае ўгнаенне.

альмана́х

(с.-лац. almanachus, ад ар. al-manāh = каляндар)

неперыядычны зборнік літаратурных твораў розных аўтараў.

альмандзі́н

(ад тур. Alabanda = назва горада ў Малой Азіі)

мінерал класа сілікатаў, каштоўны камень чырвонага, бура-чырвонага або чырвона-фіялетавага колеру; разнавіднасць гранату​².

альмараві́ды

(ісп. almoravides, ад ар. al-murabitun = жыхары мусульманскІ́х умацаваных манастыроў)

прадстаўнікі феадальнай дынастыі ў краінах Паўн. Афрыкі сярэдзіны 11 — сярэдзіны 12 ст.

альмаха́ды

(ісп. almohades, ад ар. al-muvahidun = аднабожнік)

прадстаўнікі феадальнай дынастыі ў краінах Паўн. Афрыкі сярэдзіны 12 — сярэдзіны 13 ст.

а́льма-ма́тэр

(лац. alma mater = літар. маці-карміцелька)

старадаўняя студэнцкая назва універсітэта; ужываецца як ласкальнае або жартоўнае.

альме́нда

(ням. Allmende, ад с.-в.-ням. algemeinde = тое, што належыць усім)

зямельныя ўгоддзі ў раннефеадальнай Зах. Еўропе, якія былі ў агульным карыстанні членаў абшчыны.

альмукантара́т

(ар. al-mukantarat)

любы малы круг нябеснай сферы, паралельны гарызонту.