Verbum

гемапаэ́з

(ад гема- + гр. poiesis = утварэнне)

утварэнне, развіццё і даспяванне клетак крыві.

гемапратэі́ды

(ад гема- + пратэіды)

складаныя бялкі, якія змяшчаюць у якасці небялковага кампанента гем.

гемапратэ́ус

(ад гема- + гр. protos = першы)

кровапаразіт тыпу прасцейшых, які выклікае захворванне птушак, яшчарак, змей.

гемарагі́чны

(гр. haimorrhages = кроватачывы)

які суправаджаецца крывацёкам;

г. дыятэз — група захворванняў, якія суправаджаюцца крывяцёкамі (напр. гемафілія).

гемарагі́я

(гр. haimorrhagia)

выцяканне крыві з сасудаў чалавека і жывёл у сувязі з парушэннем цэласці іх сценак; крывацёк.

гемаро́й

(гр. haimoirois = крывацёк)

хвароба застою крыві ў прамой кішцы, якая суправаджаецца расшырэннем вен і крывацёкам.

гемартро́з

(ад гем + гр. arthron = сустаў)

кровазліццё ў поласць сустава пры траўме або некаторых захворваннях (гемафіліі, цынзе).

гемаспарыдые́зы

(ад гемаспарыдыі)

хваробы пазваночных жывёл, якія выклікаюцца гемаспарыдыямі.

гемаспары́дыі

(ад гема- + гр. spora = семя + -idion = памяншальны суфікс)

атрад прасцейшых класа спаравікоў паразітуюць у крыві пазваночных жывёл і чалавека, выклікаючы захворванні.

гемаспермі́я

(ад гема- + сперма)

з’яўленне крыві (эрытрацытаў) у сперме, якая пры гэтым набывае чырвоны або «ржавы» колер.