Verbum

піядэрмі́я

(ад гр. pyon = гной + derma = скура)

запаленне скуры, выкліканае гнаяроднымі мікробамі.

пія́ла

(перс. peyale)

неглыбокая круглая пасудзіна без ручкі, з якой п’юць чай у Сярэд. Азіі і прылеглых абласцях.

пія́на

(іт. piano)

муз. ціха, не моцна (проціл. фортэ).

піяне́р

(фр. pionnier = даследчык)

1) чалавек, які першым пранік у недаследаванае месца, краіну;

2) перан. той, хто палажыў пачатак чаму-н. новаму ў галіне навукі, культуры;

3) член дзіцячай камуністычнай арганізацыі.

піянефро́з

(ад гр. pyon = гной + nephros = нырка)

гнойнае разбурэнне тканкі ныркі пры ўтварэнні ў ёй камянёў, туберкулёзным паражэнні і інш.

піяні́на

(іт. pianino)

струнны ўдарна-клавішны музычны інструмент з вертыкальна нацягнутымі струнамі.

піяні́сіма

(іт. pianissimo)

муз. вельмі ціха, цішэй, чым піяна.

піяні́ст

(іт. pianista)

музыкант, які іграе на піяніна, раялі.

піяно́ла

(англ. pianola)

1) пнеўма-механічны інструмент для ігры на піяніна без піяніста;

2) раяль, піяніна з такім інструментам.

піярэ́я

(ад гр. pyon = гной + rheo = цяку)

мед. гноецячэнне;

альвеалярная п. — тое, што і парадантоз.