Verbum

антытэ́зіс

(гр. antithesis = проціпастаўленне)

1) лог. суджэнне, якое проціпастаўляецца тэзісу, 2) другая з трох ступеняў трыяды філасофскага вучэння Гегеля (тэзіс, антытэзіс, сінтэз).

антытэты́чны

(гр. antithetikos)

процілеглы, проціпастаўлены.

антыуто́пія

(ад анты- + утопія)

песімістычнае ўяўленне пра будучы сацыяльны працэс.

антыфабі́чны

(ад анты- + гр. phobos = страх)

накіраваны супраць страху, трывогі;

а-ыя сродкі — лякарствы, якія прымяняюцца пры стане страху, трывогі, павышанай узбуджанасці.

антыфашы́ст

(ад анты- + фашыст)

чалавек, які змагаецца супраць фашызму.

антыфашы́сцкі

(ад анты- + фашызм)

накіраваны супраць фашызму.

антыфеада́льны

(ад анты + феадал)

накіраваны супраць феадалізму.

антыфебры́н

(ад анты- + лац. febris = гарачка)

тое, што і ацэтанілід.

антыферамагнеты́зм

(ад анты- + ферамагнетызм)

магнітны стан рэчыва, пры якім элементарныя магніцікі яго суседніх часціц арыентаваны насустрач адзін другому, што абумоўлівае малую намагнічанасць цела ў цэлым.

антыферамагне́тык

(ад анты- + ферамагнетык)

рэчыва, у якім ніжэй пэўнай тэмпературы ўзнікае стан антыферамагнетызму.