Verbum

пі́фера

(іт. piffero)

італьянскі народны духавы інструмент тыпу валынкі.

піфера́ра

(іт. pifferaro)

музыкант, які іграе на піфера.

піфі́чны

(ад піфія)

няясны, двухзначны.

пі́фія

(гр. Pythia = імя старажытнагрэчаскай жрыцы ў храме Апалона ў Дэльфах, якая прадказвала будучае)

асоба, якая робіць няясныя, двухзначныя вывады.

пі́хія

(н.-лац. pichia)

сумчаты грыб сям. цукраміцэтавых, які развіваецца ў глебе, на цукразмяшчальных субстратах.

пі́хта

(ням. Fichte = сасна)

вечназялёнае хвойнае дрэва сям. сасновых, пашыранае пераважна ў гарах Паўн. паўшар’я; дае каштоўную драўніну, піхтавы бальзам, піхтавы алей; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўнае.

пі́ца

(іт. pizza)

блюда ў выглядзе праснака з запечанымі ў ім з таматным соусам кавалачкамі мяса, сыру, гародніны, грыбоў.

піцыка́та

(іт. pizzicato, ад pizzicare = шчыпаць)

1) спосаб ігры на струнным смычковым музычным інструменце, калі гук узнікае ў выніку шчыпання струн пальцамі;

2) музычны твор, які разлічаны на выкананне такім спосабам;

3) сольная жаночая варыяцыя ў балеце, якая выконваецца на пальцах у вострым, філігранным рытме.

піцэ́рыя

(ад піца)

закусачная, дзе гандлююць піцай.

піяге́нны

(ад гр. pyon = гной + -генны);

п-ыя бактэрыі — гнаяродныя бактэрыі.