Verbum

пі́лерс

(англ. pillars, мн. ад pillar = слуп, падпора)

вертыкальная стойка для падтрымкі палубы судна.

піле́я

(н.-лац. pilea)

травяністая расліна сям. крапіўных з эліпсоідным лісцем, пашыраная ў тропіках; на Беларусі вырошчваецца як лісцева-дэкаратыўная.

пілігры́м

(польск. pielgrzym < с.-лац. pelegrinus, ад лац. peregrinus = чужаземны)

1) вандроўны багамолец, паломнік;

2) перан. вандроўнік, падарожны.

піло́н

(іт. pilone, ад гр. pylon = вароты)

масіўная калона, якая служыць апорай перакрыццяў або ставіцца па баках уваходаў у паркі, на масты і інш.

піло́т

(фр. pilote)

той, хто кіруе лятальным апаратам; лётчык.

піло́т-аэрана́ўт

(ад пілот + аэранаўт)

пілот, які лятае на паветраных шарах.

піль

(фр. pille)

паляўн. загад сабаку кінуцца на дзічыну.

пі́льны

(польск. pilny)

1) праніклівы, зоркі (напр. п. погляд);

2) уважлівы, неаслабны (напр. п-ая праверка);

3) тэрміновы, неадкладны (напр. п-ая патрэба).

пілю́ля

(лац. pilula)

1) лякарства ў выглядзе цвёрдага шарыка;

2) перан. што-н. крыўднае, абразлівае (напр. паднесці пілюлю).

піля́стра, піля́стр

(фр. pilastre, ад іт. pilastro)

чатырохвугольная калона, якая адной гранню ўваходзіць у сцяну.