Verbum

антанамазі́я

(гр. antonomasia)

від метаніміі, замена агульнага слова ўласным іменем і наадварот (напр. «заіл» замест «злосны крытык»).

антанімі́я

(ад анты- + гр. onyma = імя)

лінгв. тып семантычных адносін лексічных адзінак, якія маюць процілеглае значэнне (антонімаў).

антано́мус

(н.-лац. anthonomus)

жук сям. даўганосікаў, які развіваецца на дрэвавых, кустовых і травяністых раслінах.

Анта́нта

(фр. entante = літар. згода)

блок Вялікабрытаніі, Францыі, Расіі, які склаўся ў 1904—1907 гг. у процівагу Германіі і яе саюзнікам, а ў ходзе першай сусветнай вайны папоўніўся ЗША і Японіяй; распаўся ў пач. 20-х гадоў.

антарктаза́ўр

(ад Антарктыка + -заўр)

самы буйны дыназаўр мелавога перыяду з групы заўраподаў, рэшткі яго знойдзены адносна блізка ад Антарктыкі, у Аргенціне.

Анта́рктыка

(гр. antarktikos = які знаходзіцца насупраць поўначы)

паўднёвая палярная вобласць зямнога шара.

антаркты́чны

(гр. antarktikos = які знаходзшца насупраць поўначы)

які мае дачыненне да Антарктыкі.

антасфе́ра

(ад гр. anthos = кветка + сфера)

сфера ўплыву пахучых залоз асобнай кветкі на дзейнасць насякомых — апыляльнікаў раслін (спажыўцоў яе нектару і пылку).

антафеі́н

(ад гр. anthos = колер + faios = цёмны)

цёмна-буры пігмент у клетачным соку некаторых раслін, напр. у пялёстках бабоў.

антафілі́т

(ад гр. anthos = колер + phyllon = ліст)

мінерал з групы рамбічных амфіболаў шэрага, зялёнага або карычневага колеру; багатая жалезам валакністая разнавіднасць выкарыстоўваецца як гатунак азбесту.