Verbum

алкало́ід

(ад ар. al-kali = шчолач + -оід)

арганічнае рэчыва, падобнае на шчолач, якое мае ў сабе азот і вызначаецца моцным фізіялагічным дзеяннем.

алка́на

(н.-лац. alcanna, ад ар. al-hinna = хна)

травяністая расліна сям. бурачнікавых з шорсткім лісцем, пашыраная ў Міжземнамор’і, Сірыі, Іраку, Іране; дае алканін.

алкані́н

(ад алкана)

натуральны фарбавальнік, які здабываюць з карэння алканы і выкарыстоўваюць у хімічнай, касметычнай і харчовай прамысловасці.

алка́ны

(ад алкаголь)

насычаныя ацыклічныя вуглевадароды.

алкара́н

(тур. Al-Koran, ад ар. al-Qur’ān)

тое, што і каран.

алке́ны

(ад алкіл)

арганічныя вуглевадародныя злучэнні з адной падвойнай сувяззю паміж атамамі ў малекуле.

алкі́дны

[ад алк(аголь) + лац. (ac)id = кіслата]

які адносіцца да рэчываў, што атрымліваюцца шляхам узаемадзеяння карбонавых кіслот з многаатамнымі спіртамі.

алкі́л

(ар. al-kuhl = далікатны парашок)

аднавалентны арганічны радыкал вуглевадароду аліфатычнага рада.

алкілава́ць

(ад алкіл)

уводзіць алкіл у малекулу арганічнага злучэння.

алкілсульфа́ты

(ад алкіл + сульфаты)

эфіры сернай кіслаты.