Verbum

ку́хар

(польск. kucharz < чэш. kuchař, ад с.-в.-ням. kuchenaere)

той, хто гатуе стравы, повар.

кухма́йстар

(с.-в.-ням. küchenmeister)

уст. умелы кухар.

ку́хня

(польск. kuchnia < чэш. kuchyne < ст.-в.-ням. kuchina, ад лац. coqùina)

1) памяшканне з печчу або плітой для гатавання ежы;

2) падбор страў, характар ежы (напр. малочная к., беларуская к.);

3) перан. скрыты, закулісны бок якой-н. дзейнасці (напр. дыпламатычная к.).

куцю́м

(фр. coutume)

прававы звычай у сярэдневяковай Францыі, які рэгуляваў у асноўным маёмасныя і сямейныя адносіны.

куцюр’е́

(фр. couture = кравец)

1) закройшчык высокага класа, майстар шыцця;

2) стваральнік моды ў адзенні.

куш

(фр. couche = стаўка ў гульні)

вялікая сума грошай; вялікі хабар.

кушне́р

(ст.-польск; kusznierz, ад с.-в.-ням. kürsenaere)

рамеснік, які вырабляе шкуры на футра і шые з футра.

кушэ́тка

(фр. couchette)

невялікая канапа з узгалоўем і без спінкі.

куэ́сты

(ісп. cuesta = горны схіл)

грады з асіметрычнымі схіламі і ўступамі ў рэльефе, якія ўтвараюцца ў выніку размывання нахіленых у адзін бок скапленняў скопішчаў горных парод.

куявя́к

(польск. kujawiak)

польскі народны танец.