апера́тар
(
1) спецыяліст, які кіруе работай якога
2) тое, што і кінааператар, 3)
апера́тар
(
1) спецыяліст, які кіруе работай якога
2) тое, што і кінааператар, 3)
аператы́ўны
(
1) здольны хутка і правільна выканаць практычныя задачы, дзейсны (
2) звязаны з ажыццяўленнем пэўнай аперацыі (
аперацы́йны
(ад аперацыя)
1) прызначаны для аперацыі, звязаны з аперацыяй (
2) прызначаны для непасрэднага практычнага ажыццяўлення (
апера́цыя
(
1) лячэнне, звязанае з хірургічным умяшаннем;
2) сукупнасць баявых дзеянняў буйной вайсковай групіроўкі, аб’яднаных адной мэтай;
3) дзеянне, накіраванае на дасягненне пэўнай мэты, рашэнне пэўнай задачы (
4) асобная закончаная частка тэхналагічнага працэсу, якая выконваецца на адным рабочым месцы;
5) перапрацоўка інфармацыі электронна-вылічальнай машынай па адной камандзе.
аперацыяналі́зм
(ад
суб’ектыўна-ідэалістычны напрамак у сучаснай філасофіі, паводле якога паняцці не адлюстроўваюць аб’ектыўную рэчаіснасць, а з’яўляюцца прадуктам дзеянняў (аперацый) вучонага.
аперко́т
(
удар знізу ў тулава або падбародак пры гульні ў бокс.
аперо́н
(ад
група генаў, якія вызначаюць сінтэз функцыянальна звязаных ферментаў.
аперто́метр
(ад
прыбор для вымярэння лікавай апертуры аптычнай сістэмы.
аперту́ра
(
1) адтуліна аптычнага прыбора, якая вызначаецца памерамі лінзаў або дыяфрагмамі;
2) частка паверхні складаных антэн, якая прымае або вылучае электрамагнітнае выпрамяненне.
апертыза́цыя
[ад
спосаб кансервавання мяса і агародніны, заснаваны на працяглым награванні ў кіпячай вадзе ў герметычна закрытых шкляных пасудзінах пасля таго, як адтуль адпампавана паветра.