Verbum

апрабава́ць

(лац. approbare)

1) афіцыйна адобрываць, зацвярджаць што-н., напр. праект, заданне;

2) рабіць праверку, аналіз чаго-н. перш чым пачаць карыстацца (напр. а. машыну, а. новы прэпарат).

апраба́цыя

(лац. approbatio)

1) афіцыйнае адабрэнне, вынесенае на падставе выпрабавання, праверкі, шырокага абмеркавання (напр. а. вучэбных праграм);

2) абследаванне гатунковых якасцей сельскагаспадарчых культур для адбору лепшых з іх на насенне (напр. палявая а.).

апраксіма́цыя

(лац. approximatio = збліжэнне)

замена адных матэматычных велічынь, аб’ектаў іншымі, больш простымі.

апра́ксія

(гр. apraksia = бяздзейнасць)

парушэнне здольнасці выконваць мэтанакіраваныя рухі ў выніку паражэння пэўных аддзелаў кары галаўнога мозга.

апрапрыя́цыя

(лац. appropriatio = засваенне)

прысваенне, завалоданне.

апро́шы

(фр. approches)

1) земляныя равы, якія пракладвалі для скрытага набліжэння да сцен крэпасці перад яе штурмам;

2) прамежкі паміж літарамі або словамі ў друкарскім наборы.

апрыёрны

(ад апрыёры)

які не залежыць ад вопыту, не абапіраецца на вывучэнне фактаў, папярэднічае даследаванню (проціл. апастэрыёрны).

апрыёры

(лац. a priori = з папярэдняга)

1) незалежна ад вопыту, да вопыту (проціл. апастэрыёры);

2) перан. не правяраючы чаго-н., загадзя.

апрэсі́н

(ад а- + лац. pressus = ціск)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваюць пры розных формах гіпертанічнай хваробы.

апрэ́т

(фр. apprêt = апрацоўка)

рэчывы, якія накладваюць на скуру, тканіну, паперу пры апрэтуры.