Verbum

анастамо́з

(гр. anastomosis = адтуліна, выхад)

1) анат. злучэнне паміж валакністымі ўтварэннямі (нервамі, мышцамі) і крывяноснымі або лімфатычнымі сасудамі;

2) з’яднанне трубчастых структур, напр. жылак у лістах, гіфаў у грыбоў.

ана́страфа

(гр. anastrophe)

змена прамога парадку слоў у выразе ці словазлучэнні на непрамы без парушэння зместу.

анастыгма́т

(ад ан- + астыгмат)

аб’ектыў, у якім падборам лінз ліквідаваны астыгматызм і аберацыя.

анатава́ць

(ад анатацыя)

складаць анатацыю чаго-н.

аната́з

(фр. anatase, ад гр. anatasis = выцягненне)

мінерал класа вокісаў і гідравокісаў, двухвокіс тытану чорна-сіняга, бурага або жоўтага колеру з алмазным бляскам.

анатаксі́н

(ад ан- + таксін)

таксін, які шляхам адпаведнай апрацоўкі пазбаўлены ядавітасці, але зберагае антыгенныя і імунагенныя ўласцівасці.

ана́там

(гр. anatome = рассячэнне)

спецыяліст у галіне анатоміі або прэпаравання трупаў.

анатамі́раваць

(ад гр. anatome = рассячэнне)

прэпараваць труп для навуковых або судова-медыцынскіх мэт.

анатацы́зм

(гр. anatokismos)

налічэнне працэнтаў не толькі з пачатковай сумы, але і з працэнтаў, якія набеглі за час укладу.

аната́цыя

(лац. annotatio = заўвага)

кароткі выклад зместу кнігі, артыкула з агульнай іх характарыстыкай.