Verbum

пінцыро́ўка

(ад ням. pinzieren = адразаць канец)

зразанне вяршка маладога парастка з мэтай затрымкі росту адных парасткаў і паскарэння росту другіх, што неабходна для рэгуліроўкі пладанашэння.

пінцэ́т

(фр. pincette)

спружынныя шчыпчыкі для брання вельмі дробных прадметаў; выкарыстоўваецца ў медыцыне, гадзіннікавай справе і інш.

пі́нчэр

(ням. Pinscher)

парода сабак з кароткай шэрсцю і доўгімі вушамі, выведзеная ў 19 ст. у Германіі.

пінч-эфе́кт

(ад англ. pinch = сцісканне + эфект)

фіз. сцісканне плазмы, праз якую цячэ электрычны ток, магнітным полем, што ўтвараецца самім токам.

піперазі́н

(н.-лац. piperasinum, ад лац. piper = перац)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца як проціглісны сродак пры лячэнні аскарыдозу і энтэрабіёзу.

піперана́л

(ад лац. piper = перац)

тое, што і геліятрапін.

піперыдзі́н

(ад лац. piper = перац)

арганічнае азотазмяшчальнае злучэнне, бясколерная вадкасць з непрыемным пахам, якая выкарыстоўваецца ў аналітычнай хіміі і арганічным сінтэзе.

піпе́тка

(польск. pipetka, ад фр. pipette)

шкляная трубачка з гумавым каўпачком, якой набіраюць вадкасць і выпускаюць па кроплі.

пі́пка

(ад фр. pipe = люлька)

разм. люлька для курэння.

піптапо́р

(н.-лац. piptoporus)

губавы базідыяльны грыб сям. порыевых, які расце на пнях, адмерлых і жывых ствалах лісцевых дрэў.