Verbum

гіпердактылі́чны

(ад гіпер + дактыль);

г-ая рыфма — рыфма, у якой пасля апошняга націскнога склада ідуць тры і больш ненаціскных складоў.

гіпердактылі́я

(ад гіпер- + гр. daktylos = палец)

павялічаная супраць нормы колькасць пальцаў, якая была ўласціва іхтыязаўрам (параўн. таксама гіперфалангія).

гіпердынамі́я

(ад гіпер- + гр. dynamis = сіла)

самае высокае напружанне арганізма (параўн. гіпадынамія).

гіперінфля́цыя

(ад гіпер- + інфляцыя)

звышінфляцыя, павелічэнне ў краіне ў незвычайных, велізарных памерах масы папяровых грошай і вельмі хуткі рост цэн, што вядзе да абясцэньвання грашовай адзінкі, парушэння нармальных гаспадарчых сувязей і катастрафічнага зніжэння ўзроўню жыцця працоўных.

гіперкапні́я

(ад гіпер- + гр. kapnos = дым)

павелічэнне колькасці і павышэнне парцыяльнага ціску двухвокісу вугляроду ў артэрыяльнай крыві (параўн. гіпакапнія).

гіперкерато́з

(ад гіпер- + гр. keras, -atos = рог)

празмернае патаўшчэнне рагавога слоя скуры чалавека ў выніку працяглага ціску, трэння і іншых прычын.

гіперкіне́з

(ад гіпер- + -кінез)

празмерныя міжвольныя рухі пры арганічных і функцыянальных парушэннях нервовай сістэмы (параўн. гіпакінез).

гіперко́мплексны

(ад гіпер- + комплексны)

звязаны з лікам, які з’яўляецца лінейнай камбінацыяй больш як дзвюх адзінак.

гіперкрытыцы́зм

(ад гіпер + крытыцызм)

прэтэнцыёзны крытыцызм.

гіпермарфо́з

(ад гіпер- + -марфоз)

тып філагенетычнага развіцця, які вядзе да парушэння ўзаемаадносін арганізма з асяроддзем у сувязі з гіпертрафіяй пэўных органаў.