Verbum

гілазаі́зм

(ад гр. hyle = рэчыва + zoe = жыццё)

філасофскі погляд, паводле якога здольнасць адчуваць нібыта ўласціва ўсёй матэрыі.

гілако́міум

(н.-лац. hylocomium)

лістасцябловы мох сям. гілакоміевых, які з’яўляецца кампанентам наглебавага покрыва лясоў.

гілемарфі́зм

(ад гр. hyle = рэчыва + -марфізм)

філасофскі тэрмін для абазначэння вучэння Арыстоцеля аб форме і матэрыі як асноўных прынцыпах быцця.

гіле́я

(гр. hylaios = лясны)

вечназялёныя лясы вільготных тропікаў.

гі́льберт

[англ. W. Gilbert = прозвішча англ. фізіка (1544—1603)]

адзінка магнітарухальнай сілы і розніцы магнітных патэнцыялаў у СГС сістэме адзінак.

гі́льдыя

(польск. gildia, ад ням. Gilde = таварыства)

1) аб’яднанне купцоў або рамеснікаў у сярэдневяковай Еўропе, якое абараняла інтарэсы сваіх членаў;

2) адзін з трох маёмасных разрадаў купецтва ў царскай Расіі (напр. купец першай гільдыі).

гільёш

(фр. guilloche)

1) малюнак з камбінацыі крывых пераплеценых ліній на банкнотах і каштоўных паперах, які робіць больш цяжкай іх падробку;

2) машына для адціскання такіх малюнкаў.

гі́льза

(ням. Hülse)

1) металічная трубка з капсулем, якая служыць абалонкай зарада для агнястрэльнай зброі;

2) пустацелая зменная цыліндрычная ўстаўка поршневых цеплавых рухавікоў;

3) папяровая трубка папяросы.

гільяці́на

[фр. guillotine, ад J. Guillotin = прозвішча фр. урача (1738—1814)]

прыстасаванне для адсячэння галавы асуджаным на смерць, уведзенае ў Францыі ў час Французскай рэвалюцыі ў 1792 г.

гільяшы́раваць

(фр. guillocher)

гравіраваць на паверхні металу або каменя сетку крывых пераплеценых ліній, напр. на формах для друкавання грашовых знакаў.