гіпермарфо́з

(ад гіпер- + -марфоз)

тып філагенетычнага развіцця, які вядзе да парушэння ўзаемаадносін арганізма з асяроддзем у сувязі з гіпертрафіяй пэўных органаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)