Verbum

анархі́зм​¹

(ад анархія)

1) палітычная плынь, якая адмаўляе ўсякую дзяржаўную ўладу, выступае за замену яе сувязямі вытворцаў і спажыўцоў;

2) перан. непрызнанне аўтарытэту, парадку, дысцыпліны.

анархі́зм​²

(ад ан- + гр. orchis = яечка)

парок развіцця, які заключаецца ў адсутнасці абодвух яечкаў.

анархі́ст

(ад анархія)

прыхільнік анархізму, член анархічнай арганізацыі.

ана́рхія

(гр. anarchia)

1) адсутнасць кіраўніцтва, безуладдзе;

2) перан. адсутнасць арганізаванасці, бяспланавасць, стыхійнасць (напр. а. вытворчасці).

анарэксіге́нны

(ад ан- + гр. oreksis = апетыт + -генны)

які мае адносіны да лекавых рэчываў, што змяншаюць адчуванне голаду і выкарыстоўваюцца пры атлусценні.

анасма́тыкі

(ад ан- + гр. osme = пах)

жывёлы, у якіх адсутнічае нюх (напр. дэльфіны).

анасмі́я

(ад ан- + гр. osme = пах)

адсутнасць нюху.

ана́спіды

(н.-лац. anaspida, ад гр. an = не + aspis, -idos = панцыр)

падклас вымерлых бяспанцырных агнатаў класа няпарнаноздравых; жылі ў сілуры — дэвоне.

анастамо́з

(гр. anastomosis = адтуліна, выхад)

1) анат. злучэнне паміж валакністымі ўтварэннямі (нервамі, мышцамі) і крывяноснымі або лімфатычнымі сасудамі;

2) з’яднанне трубчастых структур, напр. жылак у лістах, гіфаў у грыбоў.

ана́страфа

(гр. anastrophe)

змена прамога парадку слоў у выразе ці словазлучэнні на непрамы без парушэння зместу.