zúmachen
vt разм.
1) зачыня́ць
den Brief ~ — закле́іць пісьмо́
2) зашпі́льваць
ich kónnte kein Áuge ~ — я не мог заплю́шчыць во́чы, я не мог засну́ць
zumál
1.
adv асаблі́ва, перад усі́м; найпе́рш
~ wenn — асаблі́ва калі́
2.
cj тым больш што
wir besúchen ihn gern, ~ (wenn) auch sein Brúder dabéi ist — мы ахво́тна наве́дваем яго́, тым больш калі́ пры гэ́тым быва́е яго́ брат
zuméist
adv перава́жна, часце́й за ўсё, звыча́йна
zúmessen
* vt
1) прыме́рваць
2) (j-m) вызнача́ць, адме́раць (каму-н. яго долю)
éine sehr kúrze Zeit wúrde ihm zúgemessen — яму́ было́ адве́дзена ве́льмі ма́ла ча́су
zumíndest
adv са́ма ме́ней, як найме́нш, мі́німум
zúmuten
j-m etw. ~ — лічы́ць каго́-н. зда́тным на што-н.
j-m zu víel ~ — патрабава́ць ад каго́-н. на́дта мно́гае
er mútet sich sehr viel zu — ён на́дта мно́га бярэ́ на сабе́
zumúte, zu Múte
mir ist wohl ~ — у мяне́ до́бра на душы́
wie ist dir ~? — як ты сябе́ адчува́еш?
Zúmutung
f -, -en патрабава́нне (несправядлівае)
éine fréche ~ — наха́бнасць