zúngenfertig
a гаваркі́, гаварлі́вы; балбатлі́вы
Zúngenfertigkeit
f -, -en уме́нне до́бра гавары́ць; разм. языка́тасць, гаварлі́васць, спрыт на язы́к
Zúngenlaut
m -(e)s, -e лінгв. язы́чны гук
Zúngenschlag
m -(e)s, -schläge
ein fálscher ~ — агаво́рка, памы́лка ў мо́ве
ein gewándter ~ — до́бра ўста́ўленае [тра́пнае] сло́ўца
Zúngenspitze
f -, -n ко́нчык языка́
das Wort schwebt mir auf der ~ — сло́ва кру́ціцца ў мяне́ на языку́
zuníchte
etw. ~ máchen — зні́шчыць, разбі́ць
~ wérden — сысці́ на нішто́; зні́кнуць, разве́яцца
zúnicken
vi (D) ківа́ць галаво́й (каму-н.)
zunútze, zu Nútzen
sich (D) etw. ~ máchen — скарыста́ць, вы́карыстаць што-н.
zuóberst
adv
1) на са́мым ве́рсе
das Únterste ~ kéhren — перавярну́ць дагары́ нага́мі, перакруці́ць
2) пе́рад усі́м, найпе́рш