zústopfen
vt
1) затыка́ць, закарко́ўваць
2) зацыро́ўваць
zústoßen
*
1.
vt зачыня́ць (з трэскам)
2.vi (s)
1) (D) здара́цца (з кім-н.)
ein Únglück ist ihm zúgestoßen — з ім зда́рылася няшча́сце
2) (auf A) вайск. нане́сці удар (па чаму-н.)
zústreuen
vt (mit D) засыпа́ць (чым-н.)
zúströmen
vi (s) (D) прыцяка́ць, сцяка́цца (куды-н.); цячы́ (у бок чаго-н.)
zústutzen
vt падрэ́зваць, падстрыга́ць
zústürmen
vi (s) (auf A) кі́дацца імклі́ва (да каго-н.)
zústürzen
vi (s) (auf A)
1) кі́дацца (на каго-н.)
2) кі́дацца насу́страч (каму-н.)