адквітне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Скончыць цвісці; адцвісці. Даўно адквітнелі каштаны І восень апала з дубоў. Прыходзька. // Пражыць маладыя гады, страціць свежасць; пастарэць. Часам сумна становіцца дужа, Што ўжо восень, завяла трава, І што ты адквітнела, як ружа. Смагаровіч.
адкіда́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адкіда́ць — адкі́даць.
адкі́дацца, ‑аецца; незак.
Зал. да адкі́даць.
адкі́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Адкінуць што‑н. за некалькі разоў. Адкідаць каменне ўбок.
адкіда́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак. да адкі́даць.
адкі́дванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адкідваць — адкінуць.
адкі́двацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да адкінуцца.
2. Зал. да адкідваць.
адкі́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адкінуць.
адкідны́, ‑ая, ‑ое.
Які можа адкідвацца, адкінуцца (у 2 знач.) (пра што‑н., замацаванае адным краем). У зале рассядаліся гледачы: стукалі адкідныя крэслы, шморгалі ногі. Карпюк. Чорная, з адкідным верхам машына ішла па самай сярэдзіне вуліцы. Лобан.
адкі́ды, ‑аў; адз. няма.
Непрыгодныя рэшткі чаго‑н., адходы; смецце; нечыстоты. Адкіды вытворчасці. Адкіды арганізма. // перан. Падонкі чалавечага грамадства, маральна апусцелыя людзі, злачынныя антыграмадскія элементы. Адкіды грамадства.
адкі́нуты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адкінуць.