адвіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адвіць.
адві́льванне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адвільваць.
адві́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Ухіляцца, адмаўляцца ад чаго‑н. з дапамогай хітрыкаў. [Стражнік:] — Прызнавайся, Раман, нечага адвільваць. Што ты чуў? Колас. Пакуль галасаваць, ці за таго, ці за другога — ужо было вырашана. — І што б там ні стала — Яўгена! — Няма там чаго адвільваць! Баранавых.
адвільну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не.
Зак. да адвільваць.
адвіна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да адвінуцца.
адвіну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.
Ненадоўга адлучыцца, адысці куды‑н. Антось да воза адвінуўся І зараз з торбаю вярнуўся. Колас. // Адарвацца ад якой‑н. справы, работы. Адвінуцца на паўгадзіны.
адвінці́ць, ‑вінчу, ‑вінціш, ‑вінціць; зак., што.
Аддзяліць, зняць што‑н., круцячы па вінтавой нарэзцы. Адвінціць гайку. □ Ігнат Пятровіч.. адвінціў нейкія вінцікі, агледзеў лямпы, зачысціў правады і.. прыёмнік загаварыў нармальна. Асіпенка.
адві́нчвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да адвінчваць.
адві́нчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адвінціць.
адвіса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адвіснуць.