адчыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае, зак.
Разм.
1. што. Прачытаць што‑н.; кончыць чытаць. Адчытаць лекцыі ў інстытуце.
2. каго. Зрабіць каму‑н. строгую заўвагу, вымову; прабраць. [Ярмоленка:] — А ты яго здорава адчытаў. Цяпер Післяка і на парог канцылярыі не зацягнеш! Сіўцоў.
адчы́твацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да адчытацца.
2. Зал. да адчытваць.
адчы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адчытаць.
адчы́шчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адчысціць.
адчышча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да адчысціцца.
2. Зал. да адчышчаць.
адчышча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адчысціць.
адчэ́п, ‑а, м.
1. Адзін або некалькі вагонаў, адчэпленых ад поезда. Яшчэ і яшчэ пасылае Шчупак уперад адчэпы, і кожны з іх ідзе на свой, загадзя вызначаны, пуць. Васілёнак.
2. ‑а. Прыстасаванне для вызвалення зачэпленых пад вадой кручка, блешні. Адчэп — важнае металічнае кальцо на доўгім шнуры. Вудзільна прадзяецца праз кальцо, якое затым слізгае ўніз па лёсцы і сваёю вагой ударае па кручках. Матрунёнак.
адчэ́пка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. адчэпліваць — адчапіць і адчэплівацца — адчапіцца (у 1 знач.).
адчэ́плены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адчапіць.
адчэ́пліванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адчэпліваць — адчапіць і адчэплівацца — адчапіцца.