Verbum

адпары́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; заг. адпарыруй; зак.

1. Адбіць удар праціўніка (звычайна пры фехтаванні). Чарапіцкі з месца кінуўся да Барвіны.., але той ужо стаяў на нагах, гатовы адпарыраваць удары. Пестрак.

2. перан. Абвергнуць, адхіліць чые‑н. довады, папрокі. Калі ж дакладчык прабаваў адпарыраваць рэпліку, у пакоі ўспыхваў гучны рогат. Стаховіч.

адпа́рыцца, ‑рыцца; зак.

Адстаць, аддзяліцца пад уздзеяннем пары, цеплыні.

адпа́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Размякчыўшы парай, гарачай вадой, аддзяліць. Твае ж рукі прапахлі смалой, Мазалёў ты з далоні сухой Не адпарыш гарачай вадой. Бялевіч.

адпа́с, ‑у, м.

Адкорм, адгул жывёлы на пашы.

адпасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

У спорце — зрабіць пас, перадаць мяч партнёру. Адпасаваць мяч варатару.

адпа́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпасваць — адпасвіць.

адпа́свацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адпасвіцца.

2. Зал. да адпасваць.

адпа́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адпасвіць.

адпа́свены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адпасвіць.

адпа́свіцца, ‑пасуся, ‑пасешся, ‑пасецца; ‑пасёмся, ‑пасяцеся, ‑пасуцца і ‑пасуся, ‑пасвішся, ‑пасвіцца; ‑пасвімся, ‑пасвіцеся, ‑пасвяцца; пр. адпасвіўся, ‑пасвілася; заг. адпасіся; зак.

1. Адкарміцца, адгуляцца на падножным корме; ад’есціся.

2. Скончыць пасвіцца.