Verbum

адгаро́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Сцяна з дошак, фанеры, бярвення, якой адгароджваюць частку памяшкання (у хаце, у хляве, у гумне і пад.). Праз шчыліны паміж дрэнна прыпушчаных адна да адной дошчак сцянной адгародкі Міхалка заўважыў, што па той бок сцяны гарыць агонь. Чорны. [Віця] зазірнуў праз акенца, што было ў фанернай адгародцы, у суседні пакойчык. Нядзведскі.

адгарта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Гартаючы, перакінуць, перавярнуць некалькі лістоў.

адгарэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Які адгарэў, перагарэўшы адваліўся, адпаў.

адгарэ́ць, ‑рыць; зак.

1. Перагарэўшы ў якім‑н. месцы, адваліцца, адпасці ад чаго‑н. Сук адгарэў.

2. перан. Скончыцца, мінуцца. Што адбалела, Што адгарэла — Лісцем замецена. Каршанеўская.

адгасці́ць, ‑гашчу, ‑госціш, ‑госціць; зак.

Разм. Тое, што і адгасцяваць. Ён [музыка] тут успомніў родны край І што не ў кожнай хаце адгасціў, І не на ўсіх хрысцінах набываў, І не на ўсіх вяселлях адыграў. Танк.

адгасцява́ць, ‑цюю, ‑цюеш, ‑цюе; зак.

Разм. Скончыць гасцяваць; пагасцяваць нейкі час. — А госці вашы, цётка Аксіння, яшчэ доўга будуць? — Ды адгасцявалі ўжо. Заўтра паедуць. Ракітны.

адгі́н, ‑у, м.

Разм. Месца, па якім што‑н. адагнута. Зламацца на адгіне.

адгіна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да адагнуцца.

адгіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адагнуць.

адглыну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што і чаго.

Адпіць глыток чаго‑н.