Verbum

адхліпну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Разм. Тое, што і адхліпнуцца. Лыпнуў Яначка чарку і аж вочы вырачыў з непрывычкі, дух заняло, насілу адхліпнуў. Крапіва.

адхлы́нуць, ‑не; зак.

1. Пацячы, памкнуцца ў адваротным напрамку (пра ваду). Вада адхлынула ад берага. □ Васіль увесь сумеўся, адчуў, як у яго ад твару адхлынула кроў. Краўчанка. // Раптоўна адступіць, адысці (пра пачуцці і пад.). Гора на момант адхлынула ад дзіцячага сэрца, і Косцік заснуў. Пестрак.

2. перан. Адысці назад, адступіць (пра натоўп людзей). Тады гітлераўцы павярнулі дулы аўтаматаў на натоўп. Усе адхлынулі і на момант замоўклі. Пальчэўскі. // Адхіснуцца, аддаліцца ад каго‑н. Убачыўшы, што Міша цалкам захапіўся ўжо новай мэбляй, дзяўчаты адхлынулі ад яго. Карпюк.

адхо́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Тое, што і адыход.

адхо́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адхадзіць.

адхо́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адхадзіць.

адхо́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; незак.

Тое, што і адыходзіцца.

адхо́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак.

Тое, што і адыходзіць.

адхо́длівы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і адыходлівы.

адхо́днае, ‑ага, н.

Тое, што і адыходнае.

адхо́дная, ‑ай, ж.

Тое, што і адыходная.