Verbum

адту́ль, прысл.

З таго месца, з таго боку. Вецер дзьме не ад нас, а насустрач, з балота, — адтуль павінен з’явіцца той, каго мы чакаем. В. Вольскі. Нарэшце Пацейчык развязаў торбу і дастаў адтуль хлеб і кусок сала. Чорны.

адту́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм.

1. Прайсці пэўную адлегласць. [Мікалай:] — Пехатой вёрст трыццаць.. адтупаў. Пальчэўскі.

2. Скончыць, перастаць хадзіць па якой‑н. прычыне. Адтупаў, адхадзіў сваё па зямлі дарагі чалавек — маці. Ракітны.

адтушава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адтушаваць.

адтушава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; зак., што.

Тушуючы, налажыць цені на малюнак.

адтушо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адтушоўваць — адтушаваць.

адтушо́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да адтушоўваць.

адтушо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адтушаваць.

адтушо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адтушоўваць — адтушаваць.

адтыка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адтыкаць — адаткнуць.

адтыка́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адаткнуцца.

2. Зал. да адтыкаць.