адкапы́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Разм. груб. Скрывіўшы, адставіць; адвесіць (пра губы). Аляксей Ісаевіч зморшчыў лоб, смешна адкапыліў губу. Хомчанка. Зазваніў званок. Гэта званіў наш маўклівы вартаўнік, што заўсёды хадзіў адкапыліўшы ніжнюю цяжкую губу. Адамчык.
адкара́скацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак., ад каго-чаго.
Разм. Пазбегнуць, пазбавіцца чаго‑н., ухіліцца, адчапіцца, адвязацца ад чаго‑н. Моцна прысцігнула гора. Здавалася, канца і краю няма яму і ніколі ад яго не адкараскацца. Крапіва. Каб як адкараскацца ад надакучлівых думак.., [Іван] хутчэй засігаў далей. Быкаў.
адкара́сквацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да адкараскацца.
адкаркава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адкаркаваць.
адкаркава́цца, ‑куецца; зак.
Адаткнуцца, адкрыцца (пра ўсё, што закрыта коркамі).
адкаркава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.
Выняць корак, затычку з чаго‑н.; адаткнуць, адкрыць. Аднекуль паявілася шклянка, Пачосак адкаркаваў пляшку і наліў поўную Андрэю. Сабаленка.
адкарко́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адкаркоўваць — адкаркаваць.
адкарко́ўвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да адкаркавацца.
2. Зал. да адкаркоўваць.
адкарко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адкаркаваць.
адкармі́цца, ‑кармлюся, ‑кормішся, ‑корміцца; зак.
Разм. Зрабіцца сытым, укормленым; ад’есціся. Адкарміцца на добрых харчах.