саскрэ́бці, ‑скрабу, ‑скрабеш, ‑скрабе; ‑скрабём, ‑скрабяце; пр. саскроб, ‑скрэбла; зак., што.
1. Скрабучы, зняць, счысціць што‑н. з паверхні чаго‑н. Саскрэбці фарбу са шкла. □ Адам Блецька.. саскроб рыдлёўкай закарэлую гразь з ганк[а], з-за якой не магла на ўсю шырыню адчыняцца фортка дзвярэй. Чорны. Смагул падышоў да.. [Паўліка], саскроб з пляча раструшчаную кузурку. Беразняк. // Зняць верхні слой чаго‑н. Саскрэбці кару з дрэва. □ Там, дзе прайшоў палазок плуга, сапраўды глыбіня будзе дваццаць сантыметраў, а са знешняга боку — парог ледзь саскроб зямлю. Дуброўскі. / у перан. ужыв. Саскрэбці каросту мінулага.
2. перан. Разм. З вялікімі цяжкасцямі сабраць (якую‑н. суму грошай). Саскрэблі апошнія грошы .. і адправілі ў Віцебск Ермалая Кавалёва купляць [рыдлёўкі]. Дуброўскі.
саскрэ́бціся, ‑скрабецца; пр. саскробся, ‑скрэблася; зак.
Сысці, счысціцца з чаго‑н. пры скрабанні.
саскуба́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да саскубаць.
саскуба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да саскубці (у 1 знач.).
саску́бвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да саскубваць.
саску́бваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да саскубці (у 1 знач.).
саску́бены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад саскубці.
саску́бці, ‑бу, ‑беш, ‑бе; ‑бём, ‑бяце; зак., што.
1. Скубучы, сарваць. Саскубці траву.
2. Зрабіць шэрсць прыгоднай для прадзення.
саслабе́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які стаў фізічна слабы, нядужы. Салвесіха варухнула саслабелай рукой, стараючыся дацягнуцца да ўнучкі і, магчыма, апошні раз абняць яе. Сабаленка.
саслабе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Стаць, зрабіцца фізічна слабым, нядужым. Саслабелі бацькавы рукі. Не паднімуць молата. Пянкрат.