сшале́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і ашалелы. Вецер сшалелы разбягаецца ў полі, [захоплівае] цэлыя горы снегу, нясе іх і, наляцеўшы на адзінокую ў полі хатку, закідвае яе снегам. Галавач.
сшале́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Тое, што і ашалець. [Лёкса] ўспомніла, як адзін раз, як не сшалеўшы, Лявон падняў на яе руку, і яна, перапалоханая, схапіла з пасцелі соннага Івана і закрылася ім. Кудравец.
сшарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Разм. Знішчыць, сапсаваць шараваннем. Маці, відаць, цэлы гай Сярдзітых гальнёў сшаравала, Пакуль падлога Зрабілася гладкая. Барадулін.
сша́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Знішчыць, пашкодзіць шарканнем. Сшаркаць падлогу.
сшарэ́лы, ‑ая, ‑ае.
Які стаў шэрым. Сшарэлы твар.
сшарэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.
1. Стаць шэрым. — Што такое? Нічога не разумею! — выціснуў .. [Цімох] з сябе, спалатнеўшы, альбо больш дакладна сказаць — сшарэўшы, бо ягоны твар сваім колерам зраўняўся з колерам дыму. Дубоўка. Мне здалося, што драўляны будынак, пабудаваны літарай «П», сшарэў. Місько.
2. безас. Пра надыход змроку, вечара. На дварэ ўжо сшарэла, калі .. [Ліда] апынулася каля дзвярэй свайго дома. Чарнышэвіч. Непрыкметна сшарэла, разам з дажджом прыйшоў вечар. Дамашэвіч.
сшаткава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад сшаткаваць.
сшаткава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.
Зрэзаць, парэзаць (звычайна капусту) вузкімі, доўгімі палоскамі.
сшатрава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад сшатраваць.
сшатрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Зрабіць шатроўку зерня.