Verbum

сшыва́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Спец. Машына для брашуроўкі дротам аддрукаваных лістоў кнігі, часопіса і пад.

сшыва́льнік, ‑а, м.

Тое, што і скорасшывальнік.

сшыва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны, служыць для сшывання чаго‑н. Сшывальная машына.

сшыва́льшчык, ‑а, м.

Спецыяліст па сшыванню чаго‑н. Сшывальшчык футра.

сшыва́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да сшывальшчык.

сшыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сшываць — сшыць.

сшыва́ны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і сшыўны.

сшыва́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да сшываць.

сшыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да сшыць.

сшы́так, ‑тка, м.

1. Сшытыя, у вокладцы, лісты чыстай паперы для пісьма, малявання. Вучнёўскія сшыткі. Агульны сшытак. □ Салдат даў хлопцу ў рукі тоўсты, з цвёрдай вокладкай сшытак. Навуменка. Аленка дастала сшытак са сваімі рысункамі. Колас. // Нясшытыя лісты пісчай паперы, складзеныя разам.

2. Складзены, але не разрэзаны друкаваны аркуш у кнізе, брашуры і пад.

3. Асобны выпуск перыядычнага выдання або друкаванага твора, які выходзіць па частках. Першы сшытак этымалагічнага слоўніка. // Невялікі зборнік нот.