Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

сайга́, ‑і, ДМ сайзе, ж.

1. Тое, што і сайгак.

2. Самка сайгака.

[Цюрк.]

сайга́к, ‑а, м.

Буйная млекакормячая жывёліна атрада парнакапытных стэпавай зоны, від антылопы (ужываецца таксама ў знач. самца).

сайгако́ў, ‑ова.

Які належыць сайгаку. Сайгаковы рогі.

сайга́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сайгі, сайгака; які належыць, уласцівы ім. Сайгачы статак.

са́йда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Паўночная марская прамысловая рыба сямейства трасковых.

са́йдавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сайды, уласцівы ёй. Сайдавы промысел.

са́йка, ‑і, ДМ сайцы; Р мн. саек; ж.

Невялікая булка з пшанічнай мукі.

саймава́нне, ‑я, н.

Разм. іран.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. саймаваць.

2. Сумеснае абмеркаванне якога‑н. пытання; нарада. Пайшлі нарады, саймаванні, кіпела, быццам у віры. Дубоўка.

саймава́цца, ‑муюся, ‑муешся, ‑муецца; незак.

Разм. іран. Раіцца, радзіцца, дамаўляцца. Слухаюць рабочыя, Засынаюць з прыкрасці... Згоднікі ж саймуюцца, Як уладу выкрасці. Глебка.

саймава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; незак.

Разм. іран. Удзельнічаць у саймаванні, раіцца, дамаўляцца. А мы ўсё цікуем так, каб саймаваць у чатырох сценах ды яшчэ і дзверы шчыльней зачыніць. Лужанін.