Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

адшпіля́цца, ‑яецца; незак.

Тое, што і адшпільвацца.

адшпіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак.

Тое, што і адшпільваць.

адшпунтава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адшпунтаваць.

адшпунтава́цца, ‑туецца; зак.

Стаіць адшпунтаваным.

адшпунтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Вырваць, выбіць шпунт; адкрыць. Адшпунтаваць бочку з півам.

адшпунто́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адшпунтоўваць — адшпунтаваць.

адшпунто́ўвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адшпунтавацца.

2. Зал. да адшпунтоўваць.

адшпунто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адшпунтаваць.

адшпурля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак. і незак.

Разм. Адкі́даць (адкіда́ць), шпурляючы.

адшпурну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Разм. Адкінуць, шпурнуўшы. Адшпурнуць камень.