Verbum

адто́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адточваць — адтачыць.

адто́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да адточваць.

адто́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адтачыць.

адтрапа́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адтрапаць.

адтрапа́ць, ‑траплю, ‑трэплеш, ‑трэпле; зак.

1. Трэплючы, ачысціць ад кастрыцы. Змяла ў мяльніцы я лён, Адтрапала лён траплом, — Засвяціў, як цудны сон, Лён шаўковым валакном. Купала.

2. Перастаць займацца трапаннем; скончыць трапанне. — Ай, дзеткі, — сказала [Стэфа]. — Я ўжо сваё і адцерла і адтрапала. Чарнышэвіч.

3. Разм. Прайсці пехатою. Адтрапаць трыццаць кіламетраў.

адтраса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адтрэсці.

адтрубі́ць, ‑трублю, ‑трубіш, ‑трубіць; зак.

Пратрубіць што‑н., кончыць трубіць. Адтрубілі піянерскія горны. Адтрубіць збор.

адтрэ́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адтрапаць.

адтрэ́сці, ‑трасу, ‑трасеш, ‑трасе; пр. адтрос, ‑трасла, ‑трасло; зак., што.

1. Моцна ўстрэсваючы што‑н., выдаліць (пыл, гразь і інш.).

2. Пашкодзіць трасеннем. Адтрэсці сабе ўсё нутро па дрогкай дарозе.

адту́ліна, ‑ы, ж.

Адкрытае пустое месца ў чым‑н. суцэльным; дзірка, шчыліна, праход, пройма. Праз адтуліну ў дзвярах прабіваўся сцюдзёны струмень. Савіцкі. Антось падбег да акна, спіной засланіў разбітую шыбу і азірнуўся, шукаючы вачыма рэч, якая б магла заткнуць адтуліну. Мележ. [Казік] нават чуў, як два разы скрыгануў ключ у адтуліне замка. Чарнышэвіч.