Verbum

саладка́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Саладкаваты. Мяса ўюна тлустае, мяккае і крыху саладкавае на смак. Матрунёнак. У хаце, змораныя цеплынёй, саладкавым пахам памідораў, што ляжалі навалам на падаконніку, сонна гулі мухі. М. Стральцоў.

саладкако́рань, ‑ю, м.

Тое, што і мнаганожка (у 1 знач.).

саладкамо́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Кніжн. (з адценнем пагарды). Які ўмее гаварыць прыгожа, захапляюча, цікава.

2. Разм. Ліслівы, няшчыры, крывадушны. Саладкамоўны гаварун.

саладко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да салодкі.

•••

Саладковы корань — салодка, лакрыца.

саладо́сць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць і якасць салодкага (у 1 знач.). Саладосць цукерак.

2. Прыемнае адчуванне, задавальненне, выкліканае чым‑н. Сэрца захліпалася ад невядомае саладосці, шчымела і ныла. Мурашка.

саладо́ўнік, ‑а м.

Рабочы соладавага прадпрыемства.

саладо́ўня, ‑і, ж.

Тое, што і саладзільня.

саладу́ха, ‑і, ДМ ‑дусе, ж.

Разм. Салодкая страва з густазаваранай жытняй мукі. А здаралася ўсялякае, — часамі не было на стале кавалка хлеба, і дзеці перабіваліся на бульбе з саладухаю. Гурскі.

сала́ка, ‑і, ДМ ‑лацы, ж.

Дробная марская рыба сямейства селядцоў.

[Фін. salaka.]

салама..., (гл. салома...).

Першая пастаўленая частка складаных слоў; ужываецца замест «салома...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: саламарэзка, саламатрэс.