Verbum

аду́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адурваць — адурыць.

аду́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адурыць.

адурма́нены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адурманіць.

адурма́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

1. Паддацца дурману, ап’яніць сябе.

2. перан. Затлуміць сабе галаву, атруціць сваю свядомасць памылковымі ўяўленнямі.

адурма́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

1. Затуманіць чыю‑н. свядомасць; ап’яніць. У твар дыхнула водарам вясны. І адурманіў сіні хмель лясны. Бураўкін.

2. перан. Зацямніць, атруціць свядомасць шкоднымі ідэямі, памылковымі ўяўленнямі.

3. перан. Ашукаць.

адурма́ньванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адурманьваць — адурманіць.

адурма́ньвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адурманіцца.

2. Зал. да адурманьваць.

адурма́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адурманіць.

адурне́лы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і здурнелы.

адурне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Тое, што і здурнець.