адта́яць, ‑таю, ‑таеш, ‑тае; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Тое, што і адтаць. Вокны ў карчме адтаялі, і за імі відаць было, як застыў на дрэвах пушысты некрануты іней. Пестрак.
2. што. Вывесці з замарожанага стану, размарозіць. Адтаяць мяса. Адтаяць халадзільнік.
адто́к, ‑у, м.
Сцяканне якой‑н. вадкасці ў другое месца; проціл. прыток. Адток крыві.
адто́плены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад адтапіць.
2. у знач. прым. Пра кіслае малако, у якім тварог аддзелены ад сыроваткі. Адтопленае малако.
адто́пліванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адтопліваць — адтапіць.
адто́плівацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да адтапіцца.
2. Зал. да адтопліваць.
адто́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адтапіць.
адто́птвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да адтоптваць.
адто́птваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адтаптаць.
адто́ркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Выняць, выцягнуць корак, шпунт і пад. Чорт падскочыў, з бочкі шпунт адторкнуў — І закапаў на дарогу дзёгаць. Барадулін.
адто́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад адтачыць.
2. у знач. прым. перан. Дасканалы па форме. Адточаны верш.